Petrus Paulus Maria de Haan  

(Peter de Haan)

Alkmaar 1947

 

OPLEIDING  :   Rijksacademie van B.K. te Amsterdam   (1969 - 1975)

 

TENTOONSTELLINGEN  :    2022  Pulchri Studio (21 mei t/m 14 juni)

                                               2019  Pulchri Studio  Den Haag   (solo)

                                               2015   Stevenskerk  Nijmegen   (Seizoenen van het leven)

                                               2013   Rosa Spierhuis  Laren

                                               2011   Stevenskerk  Nijmegen

                                               2010   Museum H. Polak

                                               2009   Galerie Insolite  Amsterdam  (solo)

                                                           Galerie Visée  Diepenheim (O)

                                                           Pulchri Studio  Den Haag

                                               2008   Galerie De Cleene Houtttuyn  Middelburg

                                                           Atelier De Witte Roos  Amsterdam

                                                           Het Oude Raadhuis  Aalsmeer

                                               2007   Galerie De Leesbibliotheek  Zutphen

                                                           Gemeentemuseum  Maassluis

                                                           Galerie Fort a/d Drecht  Uithoorn

                                                           Rosa Spierhuis  Laren

                                               2006   Gorcums Museum  (Hedendaagse kerststallen)

                                                           Contemporary Art Gallery  Laren  (solo)

                                                           Galerie Petit  Amsterdam

                                               2004   KCB Bergen  NH Biënnale  (Lang leve de schilderkunst)

                                               2002   WG-Kunst  Amsterdam  (Aanbidding van het kind)

                                                           Museum H. Polak  Zutphen  (Voortzetters)

                                                2001   WG-Kunst  Amsterdam  (solo)

                                                1997   Grote Kerk Alkmaar

                                                1988   Galerie De Cloe  Amsterdam  (solo)

                                                            Stadsschouwburg   Haarlem  (solo)

                                                1985   Arti et Amicitiae   Amsterdam

                                                1984   Nw Vreedenburgh  Amsterdam

                                                1983   De Jansheeren   Heemskerk

                                                1979   Singermuseum  Laren  (tekeningen)

                                                1975   De Olievaar  Uithoorn

 

 

                         

CONTACT     :    ppmdehaan@gmail.com

 

Commentaar :

De schilderijen van Peter de Haan gonzen eerder van stilte dan dat men er zijn stem in hoort, zo druk bevolkt als ze ook zijn, met wonderlijke wezens; soms herkenbaar uit verhalen of films, soms vreemd samengesteld, soms juist weer heel vertrouwd.  Krijgt men de verteller te zien?  Hij lijkt weg te kruipen in één van de spelers, misschien in de Pierrot?  Met deze spelers orkestreert hij een dromenland waarin, zelfs als je zou willen schreeuwen, geen geluid beklijft.  Die dromen zijn altijd samengesteld uit een mengsel van tederheid en wreedheid.  Als men in zijn wereld binnengaat - betreedt u haar op kousenvoeten - dan staat u met één been in het paradijs en met het andere in het vagevuur.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       Wendelien Schönfeld  (ter gelegenheid van expositie in Laren 2007)                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     In dezelfde tijd dat ik de colleges van Ernst van de Wetering volgde, zag ik voor het eerst een schilderij van P. de Haan.  Het kwam dus misschien door van de Weterings opmerkingen over Koninck dat ik werd getroffen door de manier waarop deze hedendaagse Alkmaarse schilder lichte en donkere partijen als zetstukken voor en achter elkaar plaatst.  Het schilderij geeft een fantasiebouwsel op het strand te zien:  een uit planken en ander aangespoeld spul opgetrokken toren die vol zit met badgasten.  De toren rammelt aan alle kanten, hij zou in werkelijkheid meteen instorten, maar het schilderij is duidelijk heel aandachtig geconstrueerd.  Overal zijn licht en schaduw in evenwicht.  Neem nu alleen al dat mannetje in de cirkel links. Geen idee wat dat voor cirkel is en hoe hij aan de rest van het bouwsel vastzit, maar wat contrasteert dat witte been mooi met dat donkere hout of plastic, en met de arm in de schaduw erachter, die samen met het hoofd en de bovenkant van de cirkel weer een donkere vorm maakt in het wit van de lucht. Peter de Haan schildert een zachter licht dan Koninck of Weissenbruch.  Zijn contrasten zijn minder scherp. En hij gebruikt ze niet om de weidsheid van een landschap aan te dikken.  Er zijn in zijn schilderij eigenlijk maar twee plans:  de toren en de rest van de wereld.  Maar binnen die toren, dus op de vierkante meter, wordt er wel degelijk ruimte gesuggereerd doordat lichaamsdelen of stukken hout wel of geen zonlicht vangen.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                Gijsbert van der Wal (uit Wijd open ogen - stukken over kunst en kijkplezier 2012 ;  eerder verschenen in NRC)