Communiecantje

130x150cm  olie op doek  2004

De aanleiding tot dit schilderij was een voorval uit mijn vroege jeugd (in de jaren vijftig van de vorige eeuw). Mijn broertje en ik gingen soms voordat we naar school moesten naar de kerk om de mis bij te wonen. Op een keer zat hij kennelijk zo te dromen of was zelfs in slaap gevallen dat hij niet in de gaten had dat de priester die de communie uitdeelde alweer op de terugtocht was. Maar toen hij zijn ogen open had gedaan snelde hij toch maar naar de communiebank (zoals dat heel vroeger nog was), de priester evenwel zag hem niet en keerde terug naar het altaar, waar hij nog met zijn rug naar de gelovigen stond (eveneens vroeger). De jongen bleef even goed nog een tijdje geknield op zijn plek, kennelijk in de verwachting dat het nog goed zou komen. Maar tevergeefs.